KOBIETY ZE WSI SĄ BIEDNE, BITE I DYSKRYMINOWANE

Aktualności

06.04.2009

Wzrost zainteresowania sytuacją kobiet wiejskich ma związek z polityką wyrównywania szans, którą nakazuje Bruksela. Łódzcy socjologowie przebadali 1600 mieszkanek wsi w wieku 18-59 lat. Z raportu nie sposób wywnioskować, czy lżej żyje się mieszkance zamożnej wsi w Wielkopolsce, czy właścicielce agroturystycznego gospodarstwa na Podlasiu. Jedyny szczegółowy opis w rozbiciu na województwa dotyczy bowiem tylko przynależności do organizacji społecznych i politycznych. Mimo to po lekturze można tylko łamać ręce nad sytuacją wiejskich kobiet w Polsce.

Z badań łódzkich socjologów wynika, że w 2004 r. poniżej minimum egzystencji żyło 18 proc. ludności wiejskiej (dla porównania w mieście w takiej sytuacji znajdowało się 7,7 proc.). Dochody rodzin 25 proc. kobiet ze wsi wynoszą od 1001 zł do 1,5 tys. zł, a tylko co szóstej respondentki - 2 tys. zł.

Potwierdzają to mieszkanki Kalskiej Woli, niewielkiej wsi oddalonej o 40 km od Łodzi. Reporterka "Polski" spotyka tam 65-letnią Krystynę Kopytek. Kobieta żyje z 600 złotych emerytury. Na pytanie, czy była w Zakopanem, wybucha śmiechem. - Pani! Za co? Jak sobie dołów nakopię za stodołą, mam swoje "Zakopane". Do miasta też nie jeżdżę. W Łodzi byłam ostatnio kilkanaście lat temu - mówi.

Kilka domów dalej spotykamy 42-letnią Teresę Mosion. Kobieta nie kryje, że jest załamana. Samotnie opiekuje się dwójką niepełnosprawnych umysłowo braci. Jej drewniany dom jest tak zniszczony, że może runąć.

- Nie wiem, dokąd pójdziemy, jak dom się zawali. Próbowałam znaleźć pracę w Indesicie, ale z powodu kryzysu fabryka wstrzymała przyjęcie. Ale nawet gdybym dostała tę pracę, na same dojazdy musiałabym wydać 400 złotych. Zostałoby mi niewiele, bo mam wykształcenie podstawowe - wzdycha Teresa Mosion.

Zła sytuacja finansowa to nie wszystkie bolączki wykazane w raporcie. Z badania wynika, że chęci na podjęcie pracy zawodowej nie wyraża aż 43,7 proc. mieszkanek wsi (w mieście tylko 18 proc.). W obawie przed porażką wiejskie kobiety rezygnują z propozycji rozwoju. Autorzy raportu piszą: "Były szkolenia komputerowe, organizowane przez agencje. Mało pań się stawiło, z obawy że będą wyśmiane, jak nie zrozumieją szybko, o co chodzi".

Co gorsza, mieszkanki wsi poddają się stereotypom - pokory, podporządkowania i źle pojmowanej lojalności wobec bliskich, zwłaszcza mężów. Wolą nawet zataić fakt stosowania wobec nich przemocy, niż szukać pomocy na zewnątrz. Wśród mieszkanek wsi jest 100 proc. mniej rozwódek niż wśród mieszkanek miast.

Część kobiet wiejskich wykazuje też, zdaniem socjologów, niezdolność do samodzielnego decydowania o tym, co dobre dla bliskich. Zdaniem autorów raportu wynika to ze stereotypów roli kobiety we wsi. "Rozmawiałam z matką, aby pojechała z dzieckiem do logopedy, powiedziała, że musi się naradzić z mężem. Na drugi dzień powiedziała, że mąż stwierdził, że pani jest głupia, a dziecko dobrze mówi i nigdzie jechać nie będzie" - pisze jedna z autorek raportu.

Mieszkanki wsi nie mają co liczyć na wsparcie lokalnych władz. - Kobiety wiejskie nie są traktowane jako odrębny obiekt zainteresowania lokalnej polityki społecznej, a ich problemy nie stanowią priorytetu w działaniach lokalnej polityki samorządowej. Wielka szkoda, że władze nie potrafią wykorzystać tego kapitału ludzkiego - podkreśla kierujący badaniami prof. Jerzy Krzyszkowski z Instytutu Socjologii Uniwersytetu Łódzkiego.

Mieszkanki wsi nie są aktywne społecznie. Jeśli już, należą do kół gospodyń wiejskich i kółek rolniczych. Przynależność do stowarzyszeń lub fundacji zadeklarowało 16 proc. badanych, zaś do partii politycznych tylko 0,3 proc. kobiet. Aktywne politycznie mieszkanki wsi nie mogą liczyć na wsparcie partyjnych kolegów - przeciwnie - zaangażowanie polityczne pań jest tym, co lepiej przemilczeć, bo jest negatywnie ocenianie przez otoczenie.

Źródło: Magdalena Hodak, dziennik PolskaCytowane za www.feminoteka.pl