O przemocy nie tylko po francusku

Niebieska Linia 3/2009

Według statystyk z lat 2006–2007 prowadzonych przez zrzeszenie ośrodków dla ofiar przemocy domowej w Quebecu, tylko 26% kobiet dzwoni po pomoc.

Jeszcze rok temu nie przypuszczałam, że będę zainteresowana tematem przemocy domowej. Jako prowadząca program telewizyjny dla domowej. Zawsze zdawałam sobie sprawę z istnienia tego problemu, ale nie przypuszczałam, że w Quebecu jest tyle miejsc, które udzielają pomocy montrealskiej Polonii w CJNT TV Polonia miałam okazję przeprowadzić rozmowę z przedstawicielami organizacji pomagającej ofiarom przemocy ofiarom przemocy. W tej francuskojęzycznej prowincji Kanady, zamieszkanej przez 7 min ludzi, działa ponad 120 ośrodków dla maltretowanych kobiet i ich dzieci. Są one rozsiane po całym regionie. Ich działalność finansuje rząd. W walkę z przemocą w rodzinie bardzo aktywnie angażują się i rząd kanadyjski, i władze lokalne. W ostatnim czasie jest coraz więcej kampanii społecznych, głównie telewizyjnych, które mają zwracać uwagę na ten problem. Mimo tak wielkich wysiłków w 2007 roku policja odnotowała ponad 17 tys. przestępstw dotyczących przemocy domowej. W 80% ofiarami były kobiety.

Jest takie miejsce

Bouclier d'Athena* (BA) jest jedną z wielu organizacji pomagających kobietom-ofiarom przemocy w rodzinie, także na tle seksualnym. To właśnie jej przedstawicieli gościłam w studiu telewizyjnym. Specyfiką tej organizacji jest działalność wśród różnorodnych grup etnicznych.

Założycielką organizacji jest Melpa Kamateros, z pochodzenia Greczynka, która po wielokrotnych interwencjach dotyczących stosowania przemocy wobec greckich kobiet, doszła do wniosku, że nie mają one odwagi mówić o tym problemie. Dlatego postanowiła im pomóc.

Oczywiście przemoc jest problemem wszystkich narodowości, ale zaobserwowano, że emigranci wyjątkowo rzadko mówią o swych domowych sekretach. Przyczyn jest wiele: izolacja społeczna, lęk przed wyrażaniem się w obcym języku, brak wsparcia ze strony bliskich, model rodziny typowy dla ich kraju pochodzenia oraz słaba znajomość prawa i strach przed ujawnieniem problemu na zewnątrz, wśród wąskiej, często skupionej w jednej dzielnicy grupy etnicznej.

W Quebecu żyje ponad 350 tys. emigrantek, co stanowi ponad 28% tutejszych mieszkańców. Co dziesiąta Kanadyjka urodziła się za granicą.

Specyfiką Bouclier d'Athena jest jej działalność wśród różnych grup etnicznych. Organizacja zatrudnia tzw. pośredników kulturowych, którzy potrafią rozmawiać z ofiarami przemocy domowej w ich własnych językach. Pośrednik kulturowy towarzyszy pracownikowi socjalnemu i ofierze w spotkaniach, przesłuchaniach, wizytach u lekarzy i prawników. Jego pomoc jest nieoceniona wtedy, kiedy pojawia się problem językowy w kwestiach prawnych czy medycznych. W takich sytuacjach tłumaczy on na jeden z oficjalnych języków Kanady - angielski lub francuski. Ofiara dzięki takiemu wsparciu czuje się rozumiana, ma możliwość wyrażenia swoich uczuć, przeżyć, strachu i bólu we własnym języku, nabiera większej pewności siebie. Zdaniem pracowników socjalnych z BA emocje związane z przemocą rodzinną są takie same, niezależnie od narodowości, różne są tylko sposoby ich wyrażania.

Kobiety przeciętnie dzwonią po pomoc po 14 pobiciach przez partnera, odchodzą na dobre przeciętnie po 6 próbach porzucenia sprawcy. Średni wiek ofiar to 29-39 lat. Według statystyk z lat 2006-2007 prowadzonych przez zrzeszenie ośrodków dla ofiar przemocy domowej w Quebecu, tylko 26% kobiet dzwoni po pomoc, w większości przypadków interweniują sąsiedzi, rodzina czy policja.

Kobiety i ich dzieci mogą korzystać z pomocy BA przez dwa miesiące, podobnie jest też w innych ośrodkach. Przebywają w nich przeciętnie 25 dni, zanim podejmą konkretne działania. Adres ośrodka, do którego trafia kobieta, jest tajemnicą. Nie jest on ujawniany dla dobra ofiary i jej dzieci. W czasie pobytu w ośrodku dzieci, jeżeli są w wieku szkolnym, chodzą do najbliższej szkoły. Po dwóch miesiącach kobieta musi się wyprowadzić z ośrodka. Jeśli tego nie zrobi, nie chce wracać do rodziny, uzyskuje pomoc w wynajęciu własnego mieszkania.

Podczas pobytu w ośrodku ofiary mogą korzystać z pomocy wielu specjalistów, m.in. psychologa, prawnika, lekarza. Wszystkie te spotkania są dobrowolne i bezpłatne, mają pomóc kobiecie w podjęciu decyzji dotyczącej jej dalszych losów.

Od 1998 roku BA zorganizowała wiele kampanii, spotkań i zrealizowała wiele programów w różnych językach używanych przez emigrantów w Montrealu (angielski, francuski, grecki, włoski, hiszpański, rumuński, ormiański, a także turecki, urdu, arabski i perski, a w najbliższym czasie także polski). Mają one na celu uświadomienie emigrantom ich praw w walce z przemocą. Dzięki tym kampaniom ludzie nabierają odwagi, aby ujawnić ten problem. Do bycia ofiarami przemocy domowej przyznają się w mediach znane osoby, co ośmiela innych do mówienia o sobie.

Quebec walczy o każdego w każdym języku. Mam nadzieję, że jesteśmy na dobrej drodze, a Bouclier d'Athena zaczyna nową kampanię na temat przemocy na tle seksualnym.

M. B.

Przypisy

^*Tarcza Ateny.

BIBLIOGRAFIA

Kamateros M., BerteauG., Pontel M. (2008), Sensibiliser les communautes ethnoculturelles a la wolence conjugale, Bouclier cTAthena et UQAM.

Pontel M., Demczuk I. (2007), Repondre aux besoins des femmes immigrantes et des communautes ethnoculturelles, UQAM. www.shieldofathena.com

Inne z kategorii

Międzynarodowy Dzień Ofiar Przestępstw

22.02.2024

Dziś obchodzimy Międzynarodowy Dzień Ofiar Przestępstw. Reagowanie...

czytaj dalej

Konferencja prasowa dotycząca platformy 116.sos.pl

17.01.2024

W dniu dzisiejszym odbyła się konferencja prasowa Ministra Cyfryzacji Krzysztofa...

czytaj dalej