UZALEŻNIONE OD MIŁOŚCI

Aktualności

14.10.2010

Beata drobna blondynka, ma na sobie szarą koszulę i dżinsy, ale jeszcze pół roku wcześniej ubierała się na czarno. Nikt z bliskich nie umarł, a właściwie umarło wszystko, co było dla niej najważniejsze – marzenia, przyszłość, miłość. Razem z Wojtkiem odeszło, to, o co tak długo walczyła. To on zostawił ją po 8 latach związku. Dziś Beata ma 37 lat i musi nauczyć się żyć sama. Pierwszy raz w swoim dorosłym życiu. Od zawsze była w jakimś związku. Nie lubi samotności, bo według niej życie bez miłości traci smak i sens.

Wszystko można jeszcze zmienić

Z Wojtkiem nigdy nie było łatwo. Był mężczyzną doświadczonym, po dwóch rozwodach, z dwójką dzieci, każde z inną kobietą i żadnego nie wychowywał dłużej niż 5 lat. Z ostatniego związku wyszedł pokaleczony, kiedy ona zostawiała go dla innego mężczyzny, chociaż planowali ślub. Okazało się, że zdradzała go od co najmniej roku. Mówił, jak trudno mu teraz zaufać kobiecie, że potrzebuje na to czasu.

- Dawałam mu ten czas. Przekonywałam, że ze mną będzie inaczej, że jestem wierna, żeby dał nam tylko szansę. Zakochałam się w nim po uszy. Myślałam, że bez niego nie chcę już żyć, że przecież tylko ze mną będzie szczęśliwy – wspomina Beata.

Beata pamięta, że najgorsze były momenty, kiedy już myślała, że są ze sobą, że wszystko będzie dobrze, ale nagle Wojtek ni stąd, ni zowąd miał niekontrolowane wybuchy złości. Mówił, że go osacza, że nie rozumie, wychodził z domu, wracał pijany nad ranem.

- Może wtedy powinnam wyjść z jego domu i już więcej nie wracać, ale ja bałam się, że coś mu się stanie. Nie mogłam znieść tego napięcia. Zdarzało się, że całą noc szukałam go po knajpach. Czasami znajdywałam, ale jego reakcja też była różna, raz się cieszył na mój widok, przytulał, mówił, że wszystko będzie dobrze i wracaliśmy do domu, ale czasami krzyczał, że go śledzę. To było straszne. Następnego dnia był zazwyczaj miły i czuły, a ja myślałam, że już zawsze tak będzie między nami. Do następnego wybuchu agresji – wspomina Beata.

Przecież od początku wiedziała

Kiedy się poznali syn Wojtka - Kajtek miał 11 lat, a Michalina 6. Z dziećmi spotykał się raz w tygodniu, a czasami raz na dwa tygodnie. Miał z tego powodu wyrzuty sumienia. Mówił wtedy, że to przez Beatę zaniedbuje dzieci, bo ciągle ma jakieś plany, a gdyby nie to, miałby więcej czasu dla dzieci.

- A ja myślałam, że jako kochająca kobieta, powinnam mu w tym pomóc. W niedzielę rano ściągałam go z łóżka, żeby pojechał do Michaliny, a w środę przypominałam, że ma się spotkać z Kajetanem. Wymyślałam, jak może z dziećmi spędzić czas. Sądziłam, że będzie łatwiej nam się żyło, kiedy on ułoży relacje z nimi. Będzie szczęśliwszy. Chciałam mieć własne dzieci, ale Wojtek mówił zdecydowane „nie”. On mówił „nie”, a ja wierzyłam, że to się jeszcze zmieni, że miłość jest w stanie pokonać wszystkie przeszkody – wspomina Beata.

Beata czuła, że jej zegar biologiczny tyka coraz głośniej, przekroczyła 30. Wojtek zdania jednak nie zmienił. Nigdy nie zgodził się na dziecko. Powtarzał jej, że przecież od początku to wiedziała, więc o co te pretensje. W końcu zaczęła myśleć, że może to i lepiej. Zajmie się pracą, którą lubi, szykował jej się awans, miała zostać kierownikiem jednego z działów w radio. Często musiała pracować dłużej, niż 8 godzin, a przy dziecku byłoby to trudne.

- Dlaczego nie odeszłam? Bo to byłoby zbyt łatwe. Byłam przekonana, że wszystko można wyprostować. O tym, że nie można przekonałam się, kiedy wiadomo już było, że ten związek nie ma żadnych szans na przetrwanie. Zrozumiałam, że tylko ja się starałam, a on w nim po prostu był, ze swoimi traumami. Ja nie miałam żadnych problemów, bo nie było na nie miejsca, może poza jednym, który miał na imię Wojtek – mówi Beata.[...]

Maja Stasińska

Cały artykuł na stronie: http://zdrowie.onet.pl/1627060,2041,0,1,,uzaleznione_od_milosci,psychologia.html

Źródło: www.onet.pl