Konferencja „Przemoc, nienawiść czy zaufanie i współpraca” - rezolucja

Konferencja zbudowana była z 5 paneli: przemoc wobec dzieci, przemoc wobec osób z niepełnosprawnościami, przemoc wobec kobiet/mężczyzn, przemoc wobec osób starszych oraz mowa nienawiści. 

Poniżej znajdą Państwo rezolucję, wypracowaną przez organizatorów oraz uczestników konferencji.

Konferencja Przemoc, nienawiść czy zaufanie i współpraca, organizowana przez Mazowieckie Centrum Polityki Społecznej, Warszawa, 21-22 listopada 2018 r.

Organizatorzy konferencji i jej uczestnicy zwracają się do przedstawicieli władz państwa i województwa z gorącym apelem o nowe spojrzenie na potrzeby społeczne, poczucie bezpieczeństwa i zadowolenia obywateli. Nasza konferencja ukazała, jak bardzo zagadnienie przemocy - nie tylko fizycznej, ale znacznie bardziej psychicznej i symbolicznej - jest obecne w naszym życiu. Polityka społeczna państwa i władz samorządu terytorialnego powinna jak najszybciej uwzględnić nowe formy i zakresy działania, a także powołać nowe instytucje, których zadaniem byłoby przede wszystkim zapobieganie przemocy, ale też efektywna pomoc poszkodowanym osobom i całym środowiskom społecznym. Dotychczasowe cele polityki społecznej dotyczyły społeczeństwa w transformacji, rozwijającego się i wchodzącego w system demokracji i gospodarki rynkowej. Teraz państwo powinno wkroczyć w nowy etap polityki społecznej, uwzględniającej nową sytuację, nowe potrzeby i niedobory rodzin, różnych kategorii społecznych i społeczeństwa jako całości.

Nowa polityka społeczna wymaga także akcji uświadamiania obywateli i nakłonienia ich do wzięcia udziału w planowanych działaniach, ale także powinna stworzyć zachęty i możliwości do rozwijania własnych, spontanicznych inicjatyw obywateli. Mamy do czynienia z wyraźnym brakiem wspomagania takich ludzkich środowisk, jak osoby z niepełnosprawnością, osoby starsze, których liczba w Polsce gwałtownie rośnie, jak przedstawiciele mniejszości narodowych oraz osoby LGBT, a wreszcie - po prostu dzieci i kobiety. Nie wystarczy głosić apologię rodziny - polskie rodziny coraz częściej nie radzą sobie z problemami, które nie polegają teraz głównie na biedzie i niedostatku, ale na innych problemach bytowych. Przede wszystkim na brakach wiedzy i umiejętności, na braku socjalizacji do bycia matką i ojcem, na uderzających niedostatkach wiedzy psychologicznej, ale także braku odpowiednich placówek psychoterapeutycznych i na rosnącym zaniedbaniu poradnictwa zdrowia psychicznego. Dotyczy to wszystkich wskazanych grup, szczególnie narażonych na przemoc i prześladowania. Protestujemy przeciwko nieustannemu wzrostowi mowy nienawiści w języku polityków i w przestrzeni społecznej, przeciwko językowi potępiającemu i stygmatyzującemu innych. Przeciwko językowi, który wywołuje nienawiść do innych. A dotyczy to i osób starszych, i osób z niepełnosprawnością, osób LGBT czy przedstawicieli innych wyznań, szczególnie Muzułmanów. Zebrani na konferencji mają głębokie przeświadczenie, że można prostymi, ale konsekwentnymi działaniami doprowadzić do zmiany sytuacji. Przede wszystkim konieczne jest wprowadzenie w szkołach edukacji seksualnej, by wiedza o własnej i innej płci mogła wyeliminować przesądy i wzorce, które uzasadniają przemoc i brak partnerstwa. Wychowanie do życia w różnorodnym, pluralistycznym społeczeństwie to najważniejszy obecnie cel edukacji. Dotyczy on nie tylko dzieci, ale i dorosłych. Pozorna albo całkowicie szkodliwa pseudowiedza, jaka panoszy się w Internecie wymaga działań edukacyjnych wobec dorosłego społeczeństwa, zwłaszcza na wsi i w mniejszych miastach. Wierzymy, że dorośliśmy do tego, aby stworzyć nową sieć placówek i działań, by włączyć każdego człowieka, młodego czy starego, z niepełnosprawnością, czy o innej orientacji seksualnej, czy innym kolorze skóry do naszego, wspólnego, polskiego życia.

Tezy:

Dzieci1. Skrócenie procesów sądowych o ustalenie praw rodzicielskich do okresu poniżej pół roku.2. Rozszerzona dostępność do opieki: psychiatrycznej, psychologicznej, psychoterapeutycznej dla dzieci i młodzieży mieszkających poza dużymi ośrodkami miejskimi.3. Powołanie sieci centrów pomocy dzieciom i młodzieży na wzór organizacji pozarządowych.4. Praca nad zmianą świadomości społecznej poprzez: włączenie przedstawicieli resortów na poziomie ministerialnym, instytucjonalny monitoring, kampanie antyprzemocowe: szkoły, media, szpitale.5. Edukacja stop przemocy dla rodziców na porodówkach (broszury, foldery, materiały informacyjne) i szkołach rodzenia.6. Systemowa edukacja seksualna dostosowana do etapu rozwoju psychoseksualnego dziecka. Program edukacyjny dla: dzieci, rodziców oraz opiekunów a także osób prowadzących lekcje religii i etyki.

Osoby z niepełnosprawnościami1. Pełne wdrożenie artykułu 16 Konwencji o Prawach Osób z Niepełnosprawnościami i zapewnienie osobom z niepełnosprawnościami ochrony przed przemocą, nie tylko w rodzinie, m. in. poprzez uwzględnienie przesłanki niepełnosprawności w regulacjach dotyczących przestępstw przeciwko osobie, uzupełnienie Niebieskich Kart o przesłankę niepełnosprawności oraz szkolenia dla przedstawicieli wymiaru sprawiedliwości i zawodów prawniczych na temat potrzeb osób z niepełnosprawnościami2. Prowadzenie cyklicznych badań na temat przemocy wobec osób z niepełnosprawnościami, w tym w domach pomocy społecznej i szpitalach psychiatrycznych3. Uwzględnianie w programach wsparcia osób doświadczających przemocy potrzeb osób z niepełnosprawnościami4. Systemowe szkolenia opiekunów prawnych osób ubezwłasnowolnionych całkowicie i kuratorów osób ubezwłasnowolnionych częściowo na temat wolności i praw osób z niepełnosprawnościami i przeciwdziałania przemocy5. Zwiększenie zakresu opieki wytchnieniowej dla rodzin osób z niepełnosprawnościami,6. Wyliczenie minimum socjalnego dla rodzin z osobą z niepełnosprawnością,7. Podnoszenie świadomości na temat praw osób z niepełnosprawnościami. Opracowanie programu terapii seksualnej oraz z obszaru zdrowia seksualnego dla osób z niepełnosprawnościami: zgodnie z Deklaracją Praw Seksualnych – osoby niepełnosprawne mają prawo do wyrażania potrzeb seksualnych oraz ekspresji seksualnej.

Kobiety1. Stworzenie sieci specjalistycznych placówek pomocowych: psychiatra, lekarz-ginekolog, seksuolog, psycholog, psychoterapeuta, prawnik.2. Cykliczne kampanie społeczne zwracające uwagę na: przemoc bywa niewidoczna, przemoc może zaczynać się od miłości, gwałt również może dotyczyć kobiet w długotrwałych związkach lub w związkach małżeńskich3. Wyodrębnienie specjalistycznych wydziałów w prokuraturze i policji, jako lepsze narzędzie do zwalczania przemocy - mającej swoją charakterystykę ze względu na płeć.

Seniorzy1. Systemowe wsparcie opieki domowej.2. Organizowanie przez: domy seniorów, domy kultury – kursów, spotkań oraz aktywności dostosowanych do wieku osób starszych. Rozbudowywanie siatki kontaktów, zwiększanie socjalizacji oraz poczucia wsparcia.3. Kampanie społeczne unaoczniające problem izolacji, odrzucenia oraz kondycji zdrowotnej osób starszych.4. Zwiększenie monitorowania domów opieki dla seniorów – miejsca gdzie bardzo często obecna jest przemoc.