PRZEMOC WOBEC KOBIET NIE JEST CZĘŚCIĄ PRZEMOCY DOMOWEJ?

Aktualności

15.07.2008

W seminarium wzięli/ły udział min. przedstawiciele/ki MSWiA, MPiPS, Komendy Głównej Policji, Ministerstwa Sprawiedliwości oraz organizacji pozarządowych. Choć konferencja dotyczyła przemocy domowej, uwaga większości prelegentów/tek skupiała się wokół przemocy wobec dzieci.

3 lata ustawy o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie

Podczas konferencji dyskutowano na temat skuteczności ustawy o przeciwdziałaniu przemocy oraz na temat zmian, jakie powinny się znaleźć w planowanej w tym roku nowelizacji. Wedle obowiązującej ustawy sąd może nakazać sprawcy przemocy opuszczenie lokalu zajmowanego wspólnie z ofiarą. Tymczasem - jak mówił podczas konferncji Krzysztof Mycka z Ministerstwa Sprawiedliwości - dzieje się tak sporadycznie. Kierunek nowelizacji ustawy powinien zapewnić ochronę ofiar przemocy domowej. Policjanci wezwani do interwencji domowej, mają, w myśl zmian w ustawie, wydawać nakaz opuszczenia mieszkania i usunąć z niego sprawcę przemocy. Złamanie nakazu wydanego przez policję pociągnie za sobą odpowiedzialność karną z art. 244 kk (kara pozbawienia wolności do lat 3).

Zmiany w ustawie mają głównie dotyczyć przeciwdziałania przemocy wobec dzieci. MPiPS chce, aby w nowelizacji ustawy znalazł się zapis zakazujący kar cielesnych wobec dzieci.

Ponure statystyki

W 2007 roku miało miejsce ponad 700 tysięcy interwencji domowych. Z czego blisko 80 tysięcy dotyczylo przemocy domowej. Podinspektor Marek Walczak z KGP podkreślił, że te liczby nie są miarodajne. Policja może podawać dane szacunkowe, na postawie niebieskich kart, które dotyczą jedynie aktów przemocy, które zostały zgłoszone. Jeśli nawet sprawa o znęcanie się nad rodziną czy stosowanie przemocy wobec członków rodziny trafi do sądu, na ogół sprawca przemocy pozostaje w zasadzie bezkarny. W 83% spraw o znęcanie się nad rodziną sprawcy zostają ukarani wyrokiem pozbawienia wolności w zawieszeniu od 3 do 5 lat, co w konsewencji ozancza, że pozostają pod jednym dachem z ofiarami.

W USA sprawcy przemocy mają do wyboru, albo więzienie, albo uczestnistwo w programach korekcyjno – edukacyjnych. W Polsce w 2007 roku były realizowane tylko 44 takie programy, w których uczestnictwo było dobrowolne, mimo, że obowiązek realizacji programów dla osób stosujacych przemoc został określony przepisami z ustawy o przeciwdziałaniu przemocy. O tym jak trudna jest praca reedukacyjna ze sprawcami przemocy, zwłaszcza w polskich warunkach, opowiadała Maria Dekert, wicedyrektorka Powiatowego Ośrodka Interwencji Kryzysowej „Oratorium” w Stalowej Woli. Problemem jest zarówno brak wyspecjalizowanej kadry, finansów czy narzędzi ewaluacyjnych, pozwalających na sprawdzenie losów beneficjentów po przejściu programu.

Polacy i Polki o przemocy

Społeczenstwo polskie w większości nie zgadza się ze szkodliwymi stereotypami na temat przemocy w rodzinie – tak wynika z badań „Polacy wobec zjawiska przemocy w rodzinie" przez OBOP dla MPiPS, które przedstawiła podczas konferencji Urszula Krassowska z OBOP.

Co czwarty/a respondent/ka obarcza winą ofiarę za doświadczaną przemoc, uważa, że sprawca zaprzestanie przemocy jeśli nie będzie prowokowany (sic!).

49% ankietowanych uważa, że ofiary przemocy akceptują swoją sytuację.

Blisko jedna czwarta społeczeństwa uważa obrażanie, wyzwiska, szarpanie i popychanie za normalne zachowanie podczas kłótni.

34% nie dostrzega istnienia przemocy ekonomicznej i uważa wydzielanie i kontrolowanie wszystkich wydatków za przejaw gospodarności współmałżonka.

Można również dostrzec pozytywne zmiany w postrzeganiu przemocy przez Polaków i Polki:90% badanych uważa, że przemoc nie dotyczy tylko rodzin z tzw. marginesu społecznego, 83 % nie zgadza się z opinią, że o przemocy można mówić tylko, gdy widoczne są ślady na ciele ofiary (siniaki, rany). Bardzo duży sprzeciw budzi opinia, że gwałt w małżeństwie nie istnieje, nie zgadza się z nią 79 % osób. Mimo że z badań wynika, że to kobiety częściej od mężczyzn przyznają się do bycia ofiarą przemocy, to OBOP tworząc kwestionariusz, właściwie kategorię płci pominął.

Zastanawiające, że mówiąc o stereotypach na temat przemocy, nie wspomina się o stereotypach płci. Podobnie podczas całej konferencji przemilczano fakt związku przemocy z płcią sprawcy i ofiary, na koncentując się negatywnym wpływie przemocy na psychikę dziecka.

Autorka: Alina Synakiewicz

Źródło: www.feminoteka.pl