Rocznik
Nr 3/152/2024
Drogie Czytelniczki i drodzy Czytelnicy!
Do napisania tych słów przygotowywałam się już od jakiegoś czasu, ale są takie sprawy, że człowiek – choć gotowy – to nadal w emocjach, więc piszę i kasuję, piszę i kasuję…
Tym 152 numerem „Niebieskiej Linii” żegnam się z Państwem w roli redaktorki naczelnej.
Wspomnienia biegną do początku pisma. Wciąż pamiętam dzień, gdy prof. Jerzy Mellibruda wszedł do pokoju, w którym mieścił się dział edukacji i wydawnictw Państwowej Agencji Rozwiązywania Problemów Alkoholowych, którym wówczas kierowałam, i powiedział „przydałoby się nam czasopismo poświęcone problemowi przemocy w rodzinie” i znacząco spojrzał w moją stronę. Odpowiedziałam, że mogę się zająć stroną redakcyjno-organizacyjną, ale kto pokieruje pismem? „Na początek ja, a potem się zobaczy” – odpowiedział Jurek.
No i tak to się zaczęło. Jurek miał mnóstwo obowiązków, więc Jego rola w piśmie przez kilka pierwszych lat polegała na rzucaniu pomysłów, tematów, podpowiedziach co w zachodniej literaturze warte uwagi. Pismo miało swoje redaktorki, niektóre na kilka numerów, niektóre na dłużej – mogliście to Państwo śledzić w stopkach redakcyjnych. Zawsze czułam się związana z „Niebieską Linią” – czy pod czujnym okiem Jurka Mellibrudy czy potem już samodzielnie.
I tak minęło ćwierć wieku. I przyszedł czas na nowe, młodsze pokolenie, które kampanię „Bo zupa była za słona” pamięta z dzieciństwa, albo wręcz jest ona dla nich już tylko historycznym faktem. Epoka prekursorów i pionierów dobiegła końca, pora na tych, co rozwijają, standaryzują i profesjonalizują, szukają rozwiązań na nowe czasy i nowe wyzwania.
Dziękuję serdecznie wszystkim, z którymi pismo mnie połączyło – redaktorkom, autorkom i autorom, gronu wspaniałych ekspertów i ekspertek z Rady Programowej pisma, obecnej dyrektorce Instytutu Psychologii Zdrowia, Zofii Sobolewskiej-Mellibrudzie, która nigdy nie zawahała się nad kwestią utrzymania tego tytułu, choć pismo nie przynosi zysków, a także wieloletniemu grantodawcy, jakim była najpierw PARPA, a obecnie Krajowe Centrum Przeciwdziałania Uzależnieniom. Przepraszam, że nie wymieniam wszystkich z imienia i nazwiska, ale już 10 lat temu moja lista „kontaktów” przy piśmie przekroczyła 500 osób.
Ale nade wszystko dziękuję Wam – wspaniałe Czytelniczki i Czytelnicy, bo to Wasze głosy trzymały mnie przy tej misji. Jako „wędrująca edukatorka” spotykałam się z Wami w różnych miejscach Polski – zawsze słyszałam, że pismo było użyteczne, inspirujące, wspierające, że podtrzymuje w Was poczucie, że nie jesteście z trudnymi sytuacjami sami.
Może kiedyś przyjdzie czas na dłuższy wspomnieniowy tekst o historii pisma, teraz czas na krótkie DZIĘKUJĘ.
Renata Durda
Spis treści do numer 3/152/2024
PRZEMOC SEKSUALNA
- Agnieszka Widera-Wysoczańska – Jak ułatwić diagnozę i psychoterapię przemocy seksualnej
- Joanna Gzyra-Iskandar – Jedna jaskółka wiosnę uczyni. Punkt pomocy dla kobiet po gwałcie
- Maja Staśko – Ofiara idealna
- Dagmara Dobosz – Seksualizacja mediów i wpływ na rozwój nastolatków
WARSZTAT PRACY PSYCHOLOGICZNEJ
- Sylwia Kita – Psychoterapia integracyjna a skutki traum skumulowanych
- Barbara Czardybon – Uwarunkowania i konsekwencje przemocy wobec osób LGBT+
Gasnący płomień
Rozmowa z Patrycją Jaskułą
ROZMOWA Z MISTRZYNIĄ
Uczę jak zmienić perspektywę myślenia
Rozmowa z Lilianą Krzywicką
DIADA RODZIC-DZIECKO
- Joanna Sikora-Ścigała – Przemoc wobec dzieci jako konsekwencja wypalenia rodzicielskiego
- Anna Maria Nowakowska – Gorsze dzieci
- Barbara Augustyniak – Jakim jesteś rodzicem?